Το ακορντεόν του δειλινού / Δημήτρης Χριστακόπουλος.

Έγειραν στο πάτωμα της σπηλιάς βιαστικά, για τελευταία φορά, κι ο έρωτας αυτός ήταν ο πιο γλυκός και παθιασμένος, με τη σκέψη πως σε λίγο μπορεί να τους σημάδευαν με τα όπλα. Κάποτε βρήκε τη δύναμη να ξεφύγει από το αγκάλιασμά της, πήρε τα λίγα πράγματά του και βγήκε. «Θα'ρθω μαζί σου!» του είπε αποφασισμένη να τον ακολουθήσει. «Καλύτερα να μείνεις. Κάποτε θα ξανανταμώσουμε», της άφησε κάποια αμυδρή ελπίδα κι άρχισε ν'ανηφορίζει. «Τουλάχιστον θα'χω το παιδί σου!» του φώναξε όσο πιο δυνατά μπορούσε, καθώς απομακρυνόταν. Με το που άκουσε την τελευταία φράση ο Γιώργης, έμεινε ακίνητος. Ύστερα γύρισε αργά αργά, προσπαθώντας, μέσα στο σούρουπο, να ξεχωρίσει τη σιλουέτα της. Η Μαριάννα τον έβλεπε πάνω στην πλαγιά, στεφανωμένο από το φως των αστεριών, ένα δακρυσμένο παλικάρι που της έλεγε αντίο, σηκώνοντας για χαιρετισμό το όπλο του, σαν να' θελε, κυνηγώντας το όραμα της λευτεριάς, να φτάσει ως τον ουρανό... Ένα συναρπαστικό μυθιστόρημα, όπου ο βραβευμένος συγγραφέας αφηγείται με μοναδικό ποιητικό τρόπο μια συγκλονιστική ιστορία αγάπης.

Α' Βραβείο Πανελλήνιας Ένωσης Λογοτεχνών.