Οδύσσεια μιας Ελλάδας άλλης : ποιήματα β' / Βασίλης Κ. Παππάς.

Περιλαμβάνει σχόλια σ. 133-138.

Εκεί στρίβει ο δρόμος που θα σε οδηγήσει στο στενό των Θερμοπυλών. Μια λουρίδα γονατισμένου ήλιου πάνω από τον βράχο των τριακοσίων. Γδύνονταν και σταυρώνονταν στον χρόνο και στη σκόνη του δρόμου. Κάτι μου κρύβει το μαντείο των Δελφών! «Η πόλη της Σπάρτης θα σβηστεί από τον χάρτη ή θα θρηνήσει τον βασιλιά της». Κάποιος θόρυβος ακούγεται ακόμα εδώ. Ακούγεται η ρωμαλέα φωνή του Λεωνίδα «Μολών λαβέ». Αυτό το νοτισμένο μονοπάτι του Εφιάλτη στοίχειωσε. Με διώχνει από το πέρασμά του. Ήλιοι που σωριάζονται από σκαλιστά τριμμένα βέλη του Ξέρξη. Αφήστε αυτά τα βουνά να ξεκουραστούν. Δεν έχει σημασία αν φεύγει ή αν γυρίζει αυτό το στενό. Δεν ξέρω πού πάει. Δε φτάνει να είσαι ζωντανός πάνω από αυτά τα χώματα. Εδώ ο Ηρόδοτος μεγαλώνει και μικραίνει ακόμα τις σκιές του φωτός. Πολιορκημένο, ηλιοκαμένο στενό. Εδώ, θαυμάζοντας, ξεχνάς τι θαυμάζεις. Χάνεις και βρίσκεις τα κλειδιά της πατρίδας σου.