Το πορτρέτο / Κυριακή Πλαϊνάκη.

Τι είναι η αδελφική αγάπη; Πόσο είναι δυνατή; Μπορεί να λειτουργήσει προστατευτικά στις δυσκολίες της ζωής που αναπόφευκτα συνυπάρχουν στην καθημερινότητά μας; Τι θα μπορούσε να βρεθεί στον κόσμο να είναι αρκετά δυνατό ώστε να κατανικήσει τους δεσμούς αίματος; Ίσως μόνο το ίδιο το αίμα που έχει την τραγική δύναμη να συντρίβει τον εαυτό του. Για δυο αδέλφια, τη Βέτα και τον Νάσο, ο σεισμός του 1999 θα σημάνει την αρχή του τέλους. Τα συμφέροντα είναι μόνο το πρόσχημα στις βαθιές διαφορές που διέπουν τις σχέσεις τους. Η Βέτα βρίσκει την ευκαιρία ν' ανασύρει από το υποσυνείδητό της παράπονα κι ελλείψεις καλά κρυμμένες και να κηρύξει έναν ατελέσφορο πόλεμο στον αδελφό της. Θέλει επιτέλους ν' απαλλαγεί απ' αυτόν και την ικανότητά του να την αγαπά, ακόμα κι όταν του δείχνει το χειρότερο εαυτό της. Στα χρόνια που περνούν η σχέση των αδελφών αλλάζει ουσιαστικά. Ελάχιστα πια τους ενώνουν, είναι δυο ξένοι. Η Βέτα συνειδητοποιεί πως κάθε πόλεμος έχει παράπλευρες απώλειες. Δεν ξέρει πια ποιος είναι κερδισμένος και ποιος χαμένος. Αντιλαμβάνεται πως τίποτε δεν μένει σταθερό. Ίσως μόνο η μορφή της, αποτυπωμένη σε κείνο το πορτρέτο, που κουβαλάει μια ζωή σαν τρόπαιο. Ένα θλιβερό πλέον τρόπαιο, που δεν αντιπροσωπεύει τη σιγουριά, την ευτυχία και την αυτοπεποίθηση που είχε κάποτε. Το παρατηρεί μέσα στα χρόνια ν' αλλάζει. Δεν είναι πια ο ίδιος άνθρωπος. Η ψυχή της είναι που την κοιτά κατάματα και την απορρίπτει.