Το σπασμένο πρόσωπο / Δώρα Χιλιαδάκη.

Ξαναπιάσε από την αρχή το νήμα. Κι αγάπησε τον κόσμο, τη ζωή, τους ανθρώπους. Τριάς ομοούσιος και αδιαίρετος και έσονται εις σάρκαν μίαν. Ο κόσμος είναι το θαρραλέο αγριολούλουδο που ξεπροβάλλει κάτω από τη λευκότητα του χιονιού για να μιλήσει τα μεσάνυχτα με τα άστρα. Ζωή είναι η γνώση της αξίας του μηδαμινού. Οι άνθρωποι είσαι εσύ η ίδια. Είσαι ένα αναπόσπαστο μέλος τους. Αγάπη είναι η αγκαλιά που κλείνει μέσα της όλους τους ανθρώπους, η χριστιανική αγάπη που <<ου παροξύνεται, ου λογίζεται το κακόν, ου χαίρει επί την αδικία, συγχαίρει δεν την αλήθεια... πάντα στέργει, πάντα πιστεύει, πάντα ελπίζει, πάντα υπομένει...>>, αλλά και το πάθος για ένα συγκεκριμένο πρόσωπο. Υπάρχει μόνο για σένα, υπάρχεις μόνο γι' αυτό κι οι δύο μαζί είσαστε ένας ολόκληρος κόσμος που τον φωτίζουν όλοι οι ήλιοι του σύμπαντος, που τον σκιάζουν όλες οι άγριες καταιγίδες του. Μόνο με την αγάπη λησμονάμε την πίκρα της ζωής, την πίκρα του θανάτου. Αύριο, λοιπόν, με όλη τη μαγεία της απαντοχής που περικλείει η ουρανόσταλτη αυτή λέξη, θα φυσήξει ούριος άνεμος.