Local cover image
Local cover image

Το σπίτι των επιθυμιών : μυθιστόρημα / Σίλια Ρις ; μετάφραση Διονυσία Ρώντα.

By: Rees, CeliaContributor(s): Ρώντα, ΝτενίζMaterial type: TextTextLanguage: Greek, Modern (1453- ) Original language: English Series: Σύγχρονη λογοτεχνία για νέους (Πατάκης)Publication details: Αθήνα : Πατάκης, 2007. Edition: 1η έκδDescription: 251 σ. ; 21 εκISBN: 978-960-16-2252-1Subject(s): Αγγλική λογοτεχνία -- Μυθιστόρημα -- Βιβλία για παιδιάDDC classification: 823 Summary: Ο Ρίτσαρντ δεν είχε ξαναδεί γυμνή γυναίκα· τουλάχιστον όχι στην πραγματικότητα. Είχε δει μόνο φωτογραφίες στις τσαλακωμένες σελίδες των περιοδικών (. . .). Αυτή η γυναίκα δεν έμοιαζε μ' εκείνες. Είχε παντού ένα χρυσαφένιο χρώμα. Κανένα ίχνος από μπικίνι δε σημάδευε τη λεία επιδερμίδα της. Ήταν ξαπλωμένη, με το ένα χέρι απλωμένο στο στεγνό γρασίδι, ενώ με το άλλο κάλυπτε τα μάτια της απ' τον ήλιο. Τα μαλλιά της απλώνονταν γύρω απ' το κεφάλι της σαν ένα κατακόκκινο στεφάνι από ανθοπέταλα (. . .). Το μεγάλο γκρίζο πέτρινο σπίτι ήταν έρημο το περασμένο καλοκαίρι που είχε έρθει με τον Ντύλαν (. . .). Ο Ντύλαν του είχε πει πως λεγόταν το Σπίτι των Επιθυμιών, επειδή τα δέντρα που υπήρχαν γύρω έδειχναν να βρίσκονται σε μια διαρκή κίνηση, ακόμα και σε μέρες σαν αυτήν, με πλήρη άπνοια, κι ήταν σαν να ψιθύριζαν «θα ήθελα. . ., θα ήθελα. . .» (. . .) Το ίδιο θρόισμα ακουγόταν και τώρα, μαζί με μια σιγανή, κάπως παράτονη μουσική από έγχορδα και ντραμς. Αυτή η μουσική είχε κάνει το Ρίτσαρντ ν' ανεβεί τα σκαλιά, πιστεύοντας πως είχε ανακαλύψει κάποιο γνήσιο μυστήριο - ώσπου είδε αυτή τη γυναίκα.
Item type: Λογοτεχνία για παιδιά
Tags from this library: No tags from this library for this title.
Holdings
Current library Call number Copy number Status Date due Barcode
Δημοτική Βιβλιοθήκη Περιστερίου
823 REE 1 Available 1755

Τίτλος πρωτοτύπου: The wish house.

Ο Ρίτσαρντ δεν είχε ξαναδεί γυμνή γυναίκα· τουλάχιστον όχι στην πραγματικότητα. Είχε δει μόνο φωτογραφίες στις τσαλακωμένες σελίδες των περιοδικών (. . .). Αυτή η γυναίκα δεν έμοιαζε μ' εκείνες. Είχε παντού ένα χρυσαφένιο χρώμα. Κανένα ίχνος από μπικίνι δε σημάδευε τη λεία επιδερμίδα της. Ήταν ξαπλωμένη, με το ένα χέρι απλωμένο στο στεγνό γρασίδι, ενώ με το άλλο κάλυπτε τα μάτια της απ' τον ήλιο. Τα μαλλιά της απλώνονταν γύρω απ' το κεφάλι της σαν ένα κατακόκκινο στεφάνι από ανθοπέταλα (. . .). Το μεγάλο γκρίζο πέτρινο σπίτι ήταν έρημο το περασμένο καλοκαίρι που είχε έρθει με τον Ντύλαν (. . .). Ο Ντύλαν του είχε πει πως λεγόταν το Σπίτι των Επιθυμιών, επειδή τα δέντρα που υπήρχαν γύρω έδειχναν να βρίσκονται σε μια διαρκή κίνηση, ακόμα και σε μέρες σαν αυτήν, με πλήρη άπνοια, κι ήταν σαν να ψιθύριζαν «θα ήθελα. . ., θα ήθελα. . .» (. . .) Το ίδιο θρόισμα ακουγόταν και τώρα, μαζί με μια σιγανή, κάπως παράτονη μουσική από έγχορδα και ντραμς. Αυτή η μουσική είχε κάνει το Ρίτσαρντ ν' ανεβεί τα σκαλιά, πιστεύοντας πως είχε ανακαλύψει κάποιο γνήσιο μυστήριο - ώσπου είδε αυτή τη γυναίκα.

Click on an image to view it in the image viewer

Local cover image