Ο άγγελος του βορρά / Μίκα Βάλταρι ; μετάφραση Νικόλας Χρηστάκης.

Βγαίνοντας απ' την Καπέλλα Σιξτίνα, έπεσε σε μια ομάδα Ισπανών αρκεβουζιέριδων, που με τον υποκόπανο των όπλων τους έσπαγαν τα βιτρώ της εκκλησίας για να πάρουν το μολύβι. Αυτά τα βιτρώ ήταν υπέροχα' τους ρώτησα γιατί τους άρεσε να καταστρέφουν χωρίς λόγο αυτά τα αριστουργήματα! Μου απάντησαν πως όχι μόνο δεν έκαναν τίποτα κακό, αλλά, επειδή είχαν ακούσει πως το εχθρικό ιππικό πλησίαζε τη Ρώμη, αυτό που έκαναν τους επέτρεπε να φτιάξουν καινούριες σφαίρες' δεν είχαν καμία πρόθεση να παραδόσουν τον πάπα πριν πάρουν λύτρα! Ανέβηκα να αναπνεύσω λίγο καθαρό αέρα στο λόφο του Βατικανού, απ' όπου είδα τα μαύρα σύννεφα καπνού που κόντευαν να σκοτεινιάσουν τον λαμπρό μαγιάτικο ουρανό. Αισθάνθηκα τότε μια φοβερή θλήψη: τι είχα κερδίσει που είχα ένα γεμάτο πουγκί, άφθονο κρασί κι όλα τα αγαθά του κόσμου, αν δεν μπορούσα ακόμη να πω ποιός ήμουν, τι ήμουν, που πήγαινα και τι περίμενα απ΄τη ζωή; Η ευχή μου είχε βέβαια εκπληρωθεί: ο πάπας ήταν ένας άθλιος φυγάς και η εξουσία του τσακισμένη για πάντα! Αν ωστόσο γεννιόταν ένας καινούριος κόσμος, θα 'ταν κι αυτός γεμάτος σφαγές και καταστροφές; Ναι! Ήμουν πράγματι ευχαριστημένος που 'χα εκπληρώσει το σκοπό μου; Είχα όντως πλησιάσει την Μπάρμπαρα ή την είχα χάσει για πάντα;