Τα κύματα / Βιρτζίνια Γουλφ ; μετάφραση Ρίτα Κολαϊτη.

Μέσα σ' αυτή τή μουσική αφήγηση, οι σύντομες σκέψεις πάνω στήν παιδική ηλικία, οι μνήμες της νιότης καί τής πιστής συντροφικότητας, παραχωρούν τή θέση τους σέ αργούς καί αχανείς μονολόγους πάνω στήν εμπειρία, τή μοναξιά καί τήν ώριμότητα. Τά κύματα, αυτός ο στοχασμός πάνω στή ζωή, είναι ταυτόχρονα κι ένα δοκίμιο πάνω στήν ανθρώπινη απομόνωση. Η ιστορία στρέφεται γύρω από έξι πρόσωπα. Τρία κορίτσια, τή Ρόντα, τή Τζίνυ, τή Σούζαν καί τρία αγόρια, τόν Λιούις, τόν Νέβιλ καί τόν Μπέρναρντ. Τούς βλέπουμε νά μεγαλώνουν, νά ζούν καί τέλος νά γερνάνε. Ένα έβδομο πρόσωπο, πού δέν παίρνει ποτέ τό λόγο καί πού ποτέ δέν τό βλέπουμε (παρά μονάχα μέσα από τό λόγο τών άλλων), είναι τό επίκεντρο, ή καλύτερα η ψυχή, του βιβλίου. Τό πρόσωπο αυτό, ο Πέρσιβαλ, περιτριγυρισμένος από έναν θαυμασμό καί μιά αγάπη σχεδόν ειδωλολατρικούς, φεύγει γιά τίς Ινδίες όπου εκεί βρίσκει έναν απροσδόκητο θάνατο. Από δώ και πέρα, καθένας θά δώσει στά ερωτήματα, πού τού θέτει η ίδια του ή ύπαρξη, μιά απάντηση όλο καί πιό προσωπική. Η Τζίνυ θά διαλέξει τήν απόλαυση, ο Νέβιλ τήν άσκηση του νου καί τήν παθιασμένη αναζήτηση άλλων υπάρξεων πού θά είναι οι αντανακλάσεις του χαμένου Πέρσιβαλ, η Σούζαν θά βρεί τήν πλήρωση μέσα στήν μητρότητα καί τήν καθημερινή επαφή μέ τή γή καί τίς εποχές, ή Ρόντα κι ο Λιούις θά βρούν καταφύγιο μέσα στά όνειρά τους τέλος, ο Μπέρναρντ, ξετυλίγοντας αργά αργά τό νήμα τών σκέψεων καί των αισθήσεων του, είναι αυτός, πού κάποιο βράδυ, θά αναμετρηθεί μέ τόν θάνατο καί θά προκαλέσει σέ μονομαχία αυτόν τόν αόρατο εχθρό. Ο Χρόνος, πού παίρνει από δώ καί πέρα μιά τελειωτική καί πένθιμη μορφή, νικήθηκε μέ τή βοήθεια μιας αλληλουχίας στιγμών, των οποίων ο πλούτος καί ή όρμή συνιστούν τήν ανθρώπινη συμπεριφορά...