Άνθρωποι και ποντίκια / Τζων Στάϊνμπεκ ; μετάφραση Κοσμά Πολίτη.

Ο καθένας ζητάει να μιλήσει για τη ζωή του για τη μοναξιά του για τα όνειρα του τι θέλει ν΄αποκτήσει για να ΄ναι ευτυχισμένος. Τι θα ΄ταν αν ακολουθούσε άλλο δρόμο στη ζωή του. Τέλος αναρωτιέται γιατί να υπάρχει ανασφάλεια ζωής... Στο βιβλίο "Άνθρωποι και ποντίκια" ο Τζων Στάινμπεκ προσπάθησε μ΄απλότητα να σκιαγραφήσει τη ζωή του καιρού του μέσα από τους δύο κεντρικούς του ήρωες, τον Τζωρτζ και Λένο. Ο δεύτερος αντιπροσωπεύει έναν κόσμο που ακόμα και στο έγκλημα δείχνει αθωότητα ή άγνοια. Βλάκας απ΄τη φύση του φοβάται τον άνθρωπο και ζητάει τη ζωή στη μοναξιά στον πρωτόγονο άνθρωπο... Η ιστορία των δυο αυτών ανθρώπων ξετυλίγεται σ΄ένα τσιφλίκι όπου αναζητούν δουλειά. Εκεί θ΄αντιμετωπίσουν τη βρωμιά και τον ίδιο ανθρώπινο φόβο. Πλάθουν όλοι τους όνειρα. Ζητούν την απελευθέρωση τους. Αιώνια χαμένη πάλη. Αποζητούν το φευγιό, αιώνια ποντίκια που θέλουν να ζήσουν στις ανήλιες τρύπες τους... Το έργο δεν το συνθέτουν ούτε η πλοκή, ούτε η αφηγηματική μαεστρία. Εκείνο όμως που ιδιαίτερα εξέχει είναι πως ο συγγραφέας του φτάνει στο στόχο του με το να περιγράφει ρεαλιστικά τον ανθρώπινο κόσμο. Τέλος ο Τζωρτζ σκοτώνει το Λένο, το αποβλακωμένο παιδί που το προστάτευε, για ν΄αποδείξει έτσι ο συγγραφέας πως ο άνθρωπος ανοίγει νέους ορίζοντες όταν αφανίζει αυτό που λέγεται εμπόδιο και που του φράζει το δρόμο το δρόμο προς την ευτυχία του...