Λάμψη γυναίκας / Ρομαίν Γκαρύ ; μετάφραση Νάντια Χαραλαμπίδη.

Το μυθιστόρημα αυτό είναι ένας ύμνος αγάπης για την τρίτη διάσταση του άντρα και της γυναίκας: το ζευγάρι. Η ένωση της Γιαννίκ και του Μισέλ διακόπτεται από μια αναπόφευκτη μοίρα. Αλλά ένας απελπισμένος έρωτας που θα έφερνε την απελπισία στον έρωτα, είναι γι΄αυτούς μια αντίθεση που δεν μπορούν να δεχτούν. Πρέπει λοιπόν να θριαμβεύσουν μέσα από το θάνατο. Η Γιαννίκ λέει στον Μισέλ: "Θα εξαφανιστώ, αλλά θέλω να μείνω γυναίκα. Θα είμαι για σένα μια άλλη. Πήγαινε προς αυτήν. Πήγαινε να βρεις μια άλλη πατρίδα. Ο πιο σκληρός τρόπος να με ξεχάσεις, θα ήταν να μην αγαπήσεις πια." Κι έτσι εμφανίζεται η Λύντια, που θα ανυψωθεί, μέσα από έναν παθιασμένο πανηγυρισμό, πέρα από το εφήμερο, θα γίνει η πατρίδα του ζευγαριού, όπου "ό,τι είναι γυναικείο ανήκει στον άντρα και ό,τι αρσενικό στη γυναίκα".