Συνέταιροι στο έγκλημα / της Αγκάθα Κρίστι ; μετάφραση Λουκάς Ιωάννου.

Η σκηνή του εγκλήματος... Ο άντρας βγήκε τρέχοντας απ΄το σπίτι, επαναλαμβάνοντας έναν φρικιαστικό ψίθυρο: "Ω Θεέ μου ... Ω Θεέ μου!" Το πρόσωπο του ήταν λευκό σαν πανί και παραμορφωμένο από πόνο και παραπατούσε σαν μεθυσμένος. Η Τάπενς, χωρίς ιδιαίτερη προσοχή, έσυρε το δάχτυλό της πάνω στο κάγκελο της εξώπορτας. "Θα πρέπει να ακούμπησε υγρή κόκκινη μπογιά κάπου," είπε αδιάφορα. Όταν, όμως , ανέβηκαν επάνω ο Τόμι και η Τάπενς, ανακάλυψαν μιαν ανθρώπινη μορφή, καλυμμένη με ερμίνες πάνω από το μαύρο της φόρεμα, ξαπλωμένη στον καναπέ. Το όμορφο πρόσωπο της ήταν ανέγγιχτο, αλλά και άψυχο. Η πληγή βρισκόταν στο πλάι του κεφαλιού. Ένα βαρύ χτύπημα με κάποιο αμβλύ αντικείμενο είχε διαπεράσει το κρανίο. Αίμα έσταζε αργά στο πάτωμα, αλλά η ίδια η πληγή είχε σταματήσει να αιμορραγεί από ώρα...