Η Παναγία των δελφινιών / Θάλεια Κουνούνη.

Ο ήχος των δελφινιών... ήταν ό,τι πιο όμορφο είχε ακούσει στη ζωή της.
Από εκείνη τη μέρα, η Θεοδώρα ήξερε! Από εκείνη τη στιγμή που πρόσεξε το βλέμμα μιας γυναίκας να τη σκεπάζει από ψηλά. Από την κορυφή του βράχου...
Λίγα χρόνια αργότερα, εκεί θα την οδηγούσαν τα βήματά της. Στο μοναστήρι της Παναγιάς της Ψυχοκρατούσας.
Εκεί όπου θα έδινε μορφή στο μεγάλο της όραμα...
Τρεις χούφτες θάλασσα θα τη χώριζαν από την αμμουδιά που γέννησε τον θρύλο, από τους αμπελώνες της Νήσου όπου έζησε τα παιδικά της χρόνια, πλάι στα δύο πρόσωπα που αγάπησε τόσο πολύ.
Το αχώριστο τρίγωνο. Έτσι τους έλεγαν όλοι.
Φίλιππος, οπαδός της αμφιβολίας και της αναζήτησης.
Σαπφώ, οπαδός της ζωής και του σήμερα. Εκείνη, οπαδός Του.
Μαζί γεύτηκαν τη ζεστασιά της φιλίας τους, τη δροσιά της αθωότητάς τους.
Μαζί έγιναν Θύματα Ενός Ονείρου Σιωπής και θα περνούσαν πολλά χρόνια μέχρι να αισθανθούν πως, τι κι αν κάποτε οι δρόμοι τους χώρισαν, οι πλευρές του τριγώνου που ζωγράφιζε η αγάπη τους θα ήταν για πάντα ενωμένες...