Ο αναγνώστης / Μαξίμ Γκόρκυ ; μετάφραση Γ.Σημηριώτη, Κώστα Μηλτιάδη.

Βλέπω - κοντά στο κρεββάτι μου - ένα βιβλίο, ένα τόμοο ξερό, λεπτό, κουρνιασμένο πάνω σε κάτι μακρυά λεπτούτσικα πόδια, που κουνά το κεφάλι του σα να μου λέει - ναί! Με τις σελίδες του που θρουϊζουν ανάλαφρα, μου λέει: "Σκέψου λιγάκι, σκέψου καλά, γιατί έζησες σαράντα χρόνια; τι έδωσες στη ζωή σ' όλο αυτό το διάστημα; Ούτε μια καινούργια σκέψη δε γεννήθηκε στο μυαλό σου, δεν πρόφερες ούτε μια λέξη πρωτότυπη ολόκληρα σαράντα χρόνια. Ποτέ δεν πετάχτηκε από το στήθος σου μια λέξη καθαρή και δυνατή, κι όταν ακόμα ερωτεύτηκες, συλλογιζόσουν πάντα: "Θα ναι τάχα καμμιά γυναίκα που μου κάνει;" "Τη μισή ζωή σου την έστειλες να πάει να σπουδάσει και κατά το διάστημα της άλλης μισής, ξέχασες εκείνα που είχες μάθει. Και πάντα άλλη σκέψη δεν είχες από την καλοπέραση σου, τα αναπαυτικά σου έπιπλα και το καλό φαγί. "Είσαι μια νούλα, ένας αναίσθητος, ένας περιττός στον κόσμο, και κανείς δεν έχει την ανάγκη σου. Θα πεθάνεις και τι θα μείνει από σένα; Τίποτε! Θασαι σα να μην έζησες ποτέ!" Τότε το καταραμένο βιβλίο περπάτησε πάνω μου, καλοκάθισε πάνω στο στήθος μου και ζουλούσε. Οι σελίδες του έτρεμαν, με σκέπαζαν και μου μουρμούριζαν: "Άνθρωποι σαν και σένα, υπάρχουν χιλιάδες και χιλιάδες στον κόσμο. Όλη σου η ύπαρξη περνά σαν της χελώνας μέσα στο ζεστό καβούκι της και γι'αυτό η ζωή σου φαίνεται τόσο πληχτική τόσο τεφρή!"