Οι μεγάλες αγάπες ξημερώνουν μόνες / Ελένη Κεραμάρη.

Υπάρχουν πάθη από τα οποία δεν μπορείς να ξεφύγεις,
μπορείς όμως να κρυφτείς μέσα σε αυτά...

Όταν οι μελανιές στο κορμί της άρχισαν να γίνονται ο μόνιμος σύντροφός της, η Μελίνα αποφάσισε πως έπρεπε να φύγει. Το αρχοντικό δίπλα στη λίμνη ήταν η τελευταία ελπίδα σωτηρίας της, εκεί δεν θα μπορούσε να τη βρει κανείς... ούτε εκείνος. Ήταν το μόνο μέρος που θα μπορούσε να κρύψει τη ντροπή της ψυχής της. Όπως έκανε κάποτε κι εκείνη...

Το γράμμα που βρίσκει μέσα στο μπαούλο της σοφίτας, γραμμένο πενήντα χρόνια πριν, μοιάζει να έχει αποδέκτη του την ίδια. Καινούργια πρόσωπα έρχονται στη ζωή της, που όμως κάτι της κρύβουν. Ακόμα και το βλέμμα του Σταύρου, που της δείχνει ότι την έχει ερωτευτεί παράφορα, το σκεπάζει μια ενοχή που δεν μπορεί να εξηγήσει. Οι ανεκπλήρωτες υποσχέσεις του παρελθόντος στοιχειώνουν το παρόν της. Γιατί χωρίς να το γνωρίζει, αποτελεί μέρος μιας παλιάς και ξεχασμένης ιστορίας, που κρύβει μέσα της μίση και πάθη, μα και την ανάγκη για εκδίκηση και δικαίωση.

Κανείς δεν μπόρεσε να απαλλαγεί από το παρελθόν του, όσο κι αν το προσπάθησε. Γιατί η ζωή σε φέρνει πάντα αντιμέτωπο με αυτό που φοβάσαι περισσότερο, με την αλήθεια της ψυχής σου.