TY  - BOOK
AU  - Kieffer,Nicolas
AU  - Παπαθανασίου,Βάνα
TI  - Δέρμα κουνελιού : : μυθιστόρημα / 
T2  - Ξένη πεζογραφία
SN  - 960-04-1060-7
U1  - 843 
PY  - 1996///
CY  - Αθήνα : 
PB  - Κέδρος
KW  - Γαλλική λογοτεχνία
KW  - Μυθιστόρημα
KW  - Φανταστική λογοτεχνία
N1  - Τίτλος πρωτοτύπου: Peau de lapin.
N2  - Μια αμερικανική ψυχιατρική κλινική, χτισμένη ανάμεσα στα βουνά, διαθέτει ανέσεις πολυτελούς ξενοδοχείου. Η ζωή κυλάει ήσυχα εκεί. Βέβαια, ο Τίμπτες, ο μονοπόδαρος, προσπαθεί μάταια να βρει τη χαμένη του γάμπα, ενώ ο Κεμπ θεωρεί τον εαυτό του αστροναύτη που έπεσε απ' τον ουρανό. Όσο για τους θεραπευτές, είναι όλοι τους μια χαρά, ευχαριστώ. Δεν πρόκειται να ασχοληθούμε χάνοντας τον χρόνο μας με την αδυναμία του Ντουάν, του νεαρού ψυχιάτρου, να βλέπει όνειρα. Ούτε με τη δυσκολία που έχει ο Κόλμαν, ο διευθυντής του ιδρύματος, να επινοεί "παραμύθια" για το γιο του, παρ' όλο που ο ίδιος ακούει πολά και διάφορα. Και τότε φτάνει ένας νέος οικότροφος, ο Βίρτζιλ Στίλτον, ο οποίος πιστεύει πως έχει σκοτώσει εξήντα ανθρώπους, ούτε έναν λιγότερο. Το αλλόκοτο στην όλη ιστορία είναι ότι ναι μεν οι άνθρωποι αυτοί έχασαν πρόωρα τη ζωή τους, δεν αποδείχθηκε όμως ότι υπήρξαν θύματα εγκληματικής ενέργειας. Ο Στίλτον, βέβαια, έχει κι άλλα προβλήματα: είναι ανίκανος να κάνει φίλους, δε διαθέτει καθόλου μνήμη. Έτσι δημιουργεί αναμνήσεις από μόνος του. Το ανησυχητικό είναι ότι οι αναμνήσεις αυτές ανήκουν σε άλλους. Στην πραγματικότητα όμως, η άφιξη του καινούριου δεν αρκεί από μόνη της για να εξηγήσεις τις ύπουλες αλλαγές που συμβαίνουν στους ασθενείς και στους θεραπευτές Τα κουνέλια, για παράδειγμα, αρχίζουν να πολλαπλασιάζονται, κι όχι μόνο πάνω στην τεράστια τοιχογραφία που ζωγράφισε ο Τιμ, στο κέντρο της οποίας απεικονίζονται ένα <<σιφόνι>>, ένα είδος κενού δηλαδή, παραδόξως προικισμένου με μεγάλη ελκτική δύναμη. Τα κουνέλια δεν έχουν μνήμη αλλά έχουν φίλους. Όταν τα ακούει κανείς, εκείνα μιλούν αδιάκοπα. Μην απευθύνετε ποτέ το λόγο σ' ένα κουνέλι
ER  -