000			02911nam a22002417a 4500
001			PLP - 14112
003			PLP
005			20230629063046.0
006			a||||er|||| 00| 1
007			ta
008			230112t2005 gr ||||e |||| 00| 1 gre d
020			_a960-224-979-X
040			_aPLP _bgre _cPLP _dPLP _eaacr
041	0		_agre
082	0	4	_a889.3
100	1		_924234 _aΓεργατσούλης, Βασίλης Ι., _d1965-
245	1	2	_aΗ Αναρά : _b[μυθιστόρημα] / _cΒασίλης Ι. Γεργατσούλης.
260			_aΑθήνα : _bΣύγχρονη Εποχή, _c2005.
300			_a266 σ. ; _c21 εκ.
520			_aΦτάνοντας στα πρώτα σπίτια του χωριού βλέπω μια γριά να κάθεται στην αυλή της και να πλέκει με το βελονάκι της μια περίτεχνη λεπτή δαντέλα. - Πιστεύεις, γιαγιά στις αναράδες; τη ρωτώ διστακτικά. Υπάρχουν στ' αλήθεια; - Στις αναράδες; ρωτά έκπληκτη η γριά, που ασφαλώς δεν περίμενε τέτοια ερώτηση. Πού τις θυμήθηκες αυτές, παιδάκι μου; Υπάρχουν! λέει στο τέλος με έναν τόνο σιγουριάς στη φωνή της. Κάποτε τις βλέπαμε ταχτικά! - Και πού πήγαν τώρα, γιαγιά; Πέθαναν; Η γριά ξεσπά σε δυνατά γέλια. - Πέθαναν; Αυτές δεν πεθαίνουν ποτέ! λέει στο τέλος. - Και γιατί δεν τις βλέπουμε πια; - Να σου πω, γιε μου! Τις αναράδες από παλιά τις έβλεπαν μόνο οι αλαφροΐσκιωτοι και οι αγαθοί άνθρωποι. Σήμερα, που όλοι κυνηγάμε το χρήμα, ξέρεις εσύ κανέναν αγαθό; Πονήρεψε ο κόσμος! Γι' αυτό δεν εμφανίζονται πια! Σήμερα, βλέπεις, εμείς είμαστε πιο πονηροί από δαύτες! Μας φοβούνται και δε σιμώνουν! Είμαστε πιο διάβολοι εμείς από τις αναράδες. Ο Βασίλης Γεργατσούλης αντλεί την έμπνευσή του από τους λαϊκούς θρύλους της Καρπάθου. Σκιαγραφεί τη ζωή του ανθρώπου στην κλειστή νησιώτικη κοινωνία και τη μετεξέλιξή της στις σημερινές συνθήκες αστικοποίησης. Φιλοσοφεί πάνω στο θέμα του χρόνου, των γηρατειών και της ζωής.
650		4	_aΕλληνική λογοτεχνία _vΜυθιστόρημα _93512
942			_2ddc _cAF
999			_c14112 _d14112