000			03378nam a22002537a 4500
001			PLP - 14961
003			PLP
005			20240102055333.0
006			a||||er|||| 00| 1
007			ta
008			240102t2017 gr ||||e |||| 00| 1 gre d
020			_a978-618-5225-56-8
040			_aPLP _bgre _cPLP _dPLP _eaacr
041	0		_agre
082	0	4	_a889.3
100	1		_915304 _aΟικονομίδης, Γιάννης Θ., _d1946-
245	1	3	_aΟι νεράιδες του Κισμέτ : _bμυθιστόρημα / _cΓιάννης Θ. Οικονομίδης.
250			_a2η έκδ.
260			_aΑθήνα : _bΧάρτινη Πόλη, _c2017.
300			_a572 σ. ; _c21 εκ.
520			_a"Τη μέρα που οι νεράιδες της θάλασσας πήραν μαζί τους στα άπατα παλάτια τους τον Στρατή, τον μεγαλύτερο αδελφό μου, την ίδια εκείνη μέρα μου έδωσαν το χάρισμα να ξεχωρίζω τα χρώματα, να αφουγκράζομαι την ανάσα τους, να βλέπω το φως τους, να νιώθω τη ζεστασιά και την ψύχρα τους, την ημεράδα και την αγριάδα τους, να καταλαβαίνω τη γλώσσα τους και να οσφραίνομαι το άρωμά τους. Ήταν ένα χάρισμα, που αν και ήμουν μονάχα πέντε χρονών, το ένιωσα να μπαίνει βαθιά στο πετσί μου, να μου διαπερνάει τις φλέβες, να χώνεται στο αίμα μου, να ποτίζει τον εγκέφαλό μου και, στο τέλος, να καταλήγει στην καρδιά μου, που έκτοτε δεν λέει να ησυχάσει και μένει ανταριασμένη και έκπληκτη από ένα τέτοιο θαύμα. Η θεία μου η Παγώνα είχε πει πως με έβγαλε μια χελώνα. Εγώ όμως βαθιά μέσα μου ήξερα πως δεν ήταν χελώνα, αλλά κάτι άλλο, κάτι βελούδινο και διάφανο. Μια μορφή αέρινη και συνάμα αληθινή. Δεν μπορώ να σου το εξηγήσω με λόγια, όμως είναι σαν να τη βλέπω ακόμα και τώρα μπροστά μου. Εκείνη τη μέρα άθελά μου είχα υπογράψει ένα συμβόλαιο, που κανένας και τίποτα δεν μπορεί να το ακυρώσει. Ο τόπος αυτός είχε γίνει η μήτρα που με ξαναγέννησε και μου έδωσε ξανά τη ζωή. Κι αφού αποφάσισα να αφήσω να τον πατήσουν ξένα ποδάρια, είναι σαν να τον πρόδωσα σαν να έχω προδώσει τη μήτρα της ίδιας μου της μάνας. Αυτό είναι το παραμύθι, δάσκαλε. Ποιητής είσαι. Σοφός είσαι και μέγας τρελός είσαι και του λόγου σου. Έχεις χρέος λοιπόν, να με καταλάβεις..."
650		4	_93512 _aΕλληνική λογοτεχνία _vΜυθιστόρημα
942			_2ddc _cAF
999			_c14961 _d14961