000			02828nam a22002537a 4500
001			PLP - 15112
003			PLP
005			20240306023014.0
006			a||||er|||| 00| 1
007			ta
008			240306t2010 gr ||||e |||| 00| 1 gre d
020			_a978-960-477-033-5
040			_aPLP _bgre _cPLP _dPLP _eaacr
041	0		_agre
082	0	4	_a889.3
100	1		_915599 _aΠετρέλλης, Γιώργος, _d1949-
245	1	3	_aΤο όνομα : _bμυθιστόρημα / _cΓιώργος Πετρέλλης.
250			_a1η έκδ.
260			_aΑθήνα : _bΟδός Πανός, _c2010.
300			_a558 σ. ; _c21 εκ.
520			_aΟ Χριστόφορος άσχετα με το τι υποσχέθηκε στη μάνα του, υπολόγισε να πεταχτεί για το κερί του αφού τέλειωνε η λειτουργία για να μην έπεφτε πάνω στην κορύφωση της πολυκοσμίας. Αλλά και το μεσημέρι που έφτασε στην εκκλησιά, πάλι ο κόσμος σπρωχνόταν να φτάσει απ' το παγκάρι ίσαμε τα μανουάλια. Κολάστηκε δυο και τρεις φορές μέχρι να προσκυνήσει και βιάστηκε να απομακρυνθεί απ' τα πανηγυριώτικα και τους ζητιάνους που σέρνονταν στις σκάλες. Με κατεβασμένο το κεφάλι προσπέρασε τους πάγκους με τις πραμάτειες και βγήκε ξανά στο δρόμο. Πέρασε στην Βασιλέως Κωνσταντίνου απέναντι, κι έψαξε να βρει ταξί για το κέντρο. Αντικριστά απ' αυτόν, ακριβώς την ίδια στιγμή η Δάφνη αναζητούσε κι εκείνη το δικό της ταξί για να εξαφανιστεί απ' εκεί μια ώρα αρχύτερα. Αηδία αισθανόταν ύστερα απ' όσα είχε ακούσει απ' τον πρώην φίλο του Αλέκου κι είχαν θολώσει τα μάτια και ο νους της. Έξι λουρίδες και μια νησίδα τους χώριζαν αλλ' οι ματιές τους δεν ανταμώθηκαν καθώς κι οι δυο κοιτούσαν σ' αντίθετες κατευθύνσεις. Αιωρήθηκα πάνω τους μη ξέροντας αν θα 'ταν φρόνιμο να επέμβω αλλά μέχρι ν' αποφασίσω η Δάφνη είχε φύγει. Καλύτερα έτσι, λάθος ώρα, λάθος μέρος.
650		4	_93512 _aΕλληνική λογοτεχνία _vΜυθιστόρημα
942			_2ddc _cAF
999			_c15112 _d15112