| 000 | 04073nam a22003017a 4500 | ||
|---|---|---|---|
| 001 | PLP - 15452 | ||
| 003 | PLP | ||
| 005 | 20240903052037.0 | ||
| 006 | a||||er|||| 00| 1 | ||
| 007 | ta | ||
| 008 | 240903t1996 gr ||||e |||| 00| 1 gre d | ||
| 020 | _a960-04-1060-7 | ||
| 040 |
_aPLP _bgre _cPLP _dPLP _eaacr |
||
| 041 | 1 |
_agre _hfre |
|
| 082 | 0 | 4 | _a843 |
| 100 | 1 |
_926706 _aKieffer, Nicolas, _d1964- |
|
| 245 | 1 | 0 |
_aΔέρμα κουνελιού : _bμυθιστόρημα / _cΝίκολας Κίφφερ ; μετάφραση Βάνα Παπαθανασίου. |
| 260 |
_aΑθήνα : _bΚέδρος, _c1996. |
||
| 300 |
_a515 σ. ; _c21 εκ. |
||
| 490 | 1 | _aΞένη πεζογραφία | |
| 500 | _aΤίτλος πρωτοτύπου: Peau de lapin. | ||
| 520 | _aΜια αμερικανική ψυχιατρική κλινική, χτισμένη ανάμεσα στα βουνά, διαθέτει ανέσεις πολυτελούς ξενοδοχείου. Η ζωή κυλάει ήσυχα εκεί. Βέβαια, ο Τίμπτες, ο μονοπόδαρος, προσπαθεί μάταια να βρει τη χαμένη του γάμπα, ενώ ο Κεμπ θεωρεί τον εαυτό του αστροναύτη που έπεσε απ' τον ουρανό. Όσο για τους θεραπευτές, είναι όλοι τους μια χαρά, ευχαριστώ. Δεν πρόκειται να ασχοληθούμε χάνοντας τον χρόνο μας με την αδυναμία του Ντουάν, του νεαρού ψυχιάτρου, να βλέπει όνειρα. Ούτε με τη δυσκολία που έχει ο Κόλμαν, ο διευθυντής του ιδρύματος, να επινοεί "παραμύθια" για το γιο του, παρ' όλο που ο ίδιος ακούει πολά και διάφορα. Και τότε φτάνει ένας νέος οικότροφος, ο Βίρτζιλ Στίλτον, ο οποίος πιστεύει πως έχει σκοτώσει εξήντα ανθρώπους, ούτε έναν λιγότερο. Το αλλόκοτο στην όλη ιστορία είναι ότι ναι μεν οι άνθρωποι αυτοί έχασαν πρόωρα τη ζωή τους, δεν αποδείχθηκε όμως ότι υπήρξαν θύματα εγκληματικής ενέργειας. Ο Στίλτον, βέβαια, έχει κι άλλα προβλήματα: είναι ανίκανος να κάνει φίλους, δε διαθέτει καθόλου μνήμη. Έτσι δημιουργεί αναμνήσεις από μόνος του. Το ανησυχητικό είναι ότι οι αναμνήσεις αυτές ανήκουν σε άλλους. Στην πραγματικότητα όμως, η άφιξη του καινούριου δεν αρκεί από μόνη της για να εξηγήσεις τις ύπουλες αλλαγές που συμβαίνουν στους ασθενείς και στους θεραπευτές Τα κουνέλια, για παράδειγμα, αρχίζουν να πολλαπλασιάζονται, κι όχι μόνο πάνω στην τεράστια τοιχογραφία που ζωγράφισε ο Τιμ, στο κέντρο της οποίας απεικονίζονται ένα <<σιφόνι>>, ένα είδος κενού δηλαδή, παραδόξως προικισμένου με μεγάλη ελκτική δύναμη. Τα κουνέλια δεν έχουν μνήμη αλλά έχουν φίλους. Όταν τα ακούει κανείς, εκείνα μιλούν αδιάκοπα. Μην απευθύνετε ποτέ το λόγο σ' ένα κουνέλι. | ||
| 650 | 4 |
_93542 _aΓαλλική λογοτεχνία _vΜυθιστόρημα |
|
| 650 | 4 |
_911863 _aΦανταστική λογοτεχνία |
|
| 700 | 1 |
_911177 _aΠαπαθανασίου, Βάνα, _d1961- |
|
| 830 | 0 |
_916406 _aΞένη πεζογραφία (Κέδρος) |
|
| 942 |
_2ddc _cAF |
||
| 999 |
_c15452 _d15452 |
||