000 03542nam a22003017a 4500
001 PLP - 15555
003 PLP
005 20241023043355.0
006 a||||er|||| 00| 1
007 ta
008 241023t2013 gr ||||e |||| 00| 1 gre d
020 _a978-960-16-4920-7
040 _aPLP
_bgre
_cPLP
_dPLP
_eaacr
041 0 _agre
082 0 4 _a889.3
100 1 _926877
_aΝούση, Δήμητρα
245 1 0 _aΣ΄ευχαριστώ που μ' αγαπάς... :
_bμια ιστορία από την καρδιά της Αθήνας /
_cΔήμητρα Νούση.
250 _a1η έκδ.
260 _aΑθήνα :
_bΠατάκης,
_c2013.
300 _a246 σ. ;
_c21 εκ.
490 1 _aΝτοκουμέντα - Βιογραφίες
520 _aΑύγουστος του 2011 στην Αθήνα. Μια συνηθισμένη γυναίκα καλείται να αναλάβει μια ασυνήθιστη δουλειά: τη διεύθυνση ενός ιδρύματος που είναι γεμάτο πληγές, στην Αθήνα που περνάει μια απ' τις χειρότερες στιγμές της νεότερης ιστορίας της. Δεν είναι πιο μόνο οι άστεγοι και οι ναρκομανείς που έρχονται στην αυλή για το συσσίτιό τους, αλλά και οι "νεόπτωχοι": άνθρωποι της μεσαίας τάξης που έχουν χάσει τα πάντα, όχι όμως την αξιοπρέπειά τους. Ανάμεσά τους η Νίνα και η Ράινα, παιδιά προσφύγων από το Αφγανιστάν. Γεμίζουν το γραφείο της διευθύντριας με τις ζωγραφιές, την αγάπη και τις ιστορίες τους. Έξω από την αυλή του συσσιτίου η Αθήνα μόλις που κρατιέται στα πόδια της. Μέσα στο ίδρυμα οι ελλείψεις και οι στερήσεις μεγαλώνουν, οι εργαζόμενοι παλεύουν με τον χρόνο, τον καιρό και τις αντοχές τους. Το βιβλίο που κρατάτε τα χέρια σας είναι μια συγκλονιστική μαρτυρία, μια κατάθεση ψυχής από μια συνηθισμένη γυναίκα που βρέθηκε αντιμέτωπη με την κατάρρευση. Αν η Αθήνα είναι η καρδιά της Ελλάδας, τότε είναι μια καρδιά που ασθενεί βαρύτατα. Πάνω απ' όλα, όμως, είναι μια καρδιά που τολμάει να αγαπάει ενώ όλα γύρω της καταρρέουν. "Σ΄ευχαριστώ που μ' αγαπάς" λέει η μικρή Φάτμα στη διευθύντρια. Κάποιες φορές η αγάπη αρκεί. Για τις άλλες, οφείλουμε να υψώνουμε το ανάστημά μας και να φωνάζουμε για χάρη αυτών που δεν έχουν πια φωνή.
650 4 _93512
_aΕλληνική λογοτεχνία
_vΜυθιστόρημα
650 4 _9156
_aΠροσωπικές αφηγήσεις
_xΜαρτυρίες
651 4 _926878
_aΑθήνα (Ελλάδα)
_xΚοινωνικές συνθήκες
_y21ος αι.
830 0 _917098
_aΝτοκουμέντα - Βιογραφίες (Πατάκης)
942 _2ddc
_cAF
999 _c15555
_d15555