000			03065nam a22003377a 4500
001			PLP - 15930
003			PLP
005			20250512084918.0
006			a||||er|||| 00| 1
007			ta
008			250512t2021 gr ||||e |||| 00| 1 gre d
020			_a978-960-16-9796-3
040			_aPLP _bgre _cPLP _dPLP _eaacr
041	0		_agre
082	0	4	_a889.3
100	1		_912247 _aΘεοδώρου, Ιφιγένεια
245	1	3	_aΤο λίγο που τελειώνει : _bμυθιστόρημα / _cΙφιγένεια Θεοδώρου.
250			_a1η έκδ.
260			_aΑθήνα : _bΠατάκης, _c2021.
300			_a256 σ. ; _c21 εκ.
490	1		_aΣύγχρονη ελληνική λογοτεχνία
490	1		_aΠεζογραφία ; _v513
520			_aΗ Δέσποινα χάνει τον άντρα της έπειτα από σύντομη σοβαρή αρρώστια. Θα ταξιδέψει στο Πήλιο µαζί µε τη Λιάνα και την Πέπη, φίλες της που της συμπαραστέκονται, για να ξεκαθαρίσουν τα πράγματά του στο εξοχικό σπίτι που ήταν για χρόνια το ησυχαστήριό του. Οι τρεις τους καλούνται να διαχειριστούν την απουσία του Μάνου, αλλά και τις δικές τους απώλειες, παλιά ανεξόφλητα πένθη, καταχωνιασµένες µνήµες, µυστικά και ψέµατα που ανατρέπουν τις ισορροπίες µεταξύ τους. Οι συζητήσεις και οι µύχιες σκέψεις τους, καθώς µοιράζονται σκηνές από το παρελθόν σαν ένα εσωτερικό ταξίδι ενάντια στον χρόνο, φωτίζουν αισθήµατα και πράξεις· αναλογίζονται όσα έχουν χάσει, όσα δεν πρόφτασαν ή όσα απερίσκεπτα επέτρεψαν να φύγουν µέσα από τα χέρια τους. Η Ιφιγένεια Θεοδώρου καταδύεται στα βαθύτερα συναισθήµατα των ηρωίδων της κυνηγώντας το τέρας της απώλειας µε µόνο εφόδιο τον έρωτα. «Ο έρωτας ξεφτιλίζει τον θάνατο, µε έρωτα τον ξεγελάς, η ηδονή σε τρέφει…» Για πόσο όµως; Για «όσο κρατάει το προσωρινό, αυτό το λίγο που τελειώνει…».
650		4	_93512 _aΕλληνική λογοτεχνία _vΜυθιστόρημα
650		4	_925990 _aΨυχολογικό μυθιστόρημα
650		4	_922795 _aΑπώλεια (Ψυχολογία)
650		4	_97229 _aΣυναισθήματα
830		0	_916268 _aΣύγχρονη ελληνική λογοτεχνία (Πατάκης)
830		0	_916269 _aΠεζογραφία (Πατάκης)
942			_2ddc _cAF
999			_c15930 _d15930