000			03317nam a22002777a 4500
001			PLP - 414
003			PLP
005			20230629062739.0
006			a||||er|||| 00| 1
007			ta
008			101125t1995 gr|||||e|||| 00| 01ggre d
020			_a960-05-0438-5
040			_aPLP _bgre _cPLP _dPLP _eaacr
041	0		_agre
082	0	4	_a889.3
100	1		_aΚαπάνταη, Ισμήνη Β., _d1939- _9422
245	1	2	_aΗ ιστορία της Ιόλης : _bμυθιστόρημα / _cΙσμήνη Β. Καπάνταη.
250			_a4η έκδ.
260			_aΑθήνα : _bΕστία, _c1995.
300			_a185 σ. ; _c21 εκ.
490	1		_aΣύγχρονη ελληνική πεζογραφία ; _v32
520			_a-''Θαυμάζω", είχε πεί, "θαυμάζω τα κορίτσια. Αυτά τα νέα κορίτσια των δεκαπέντε, δεκαέξι, δεκαοκτώ ετών, πόσο γενναία είναι στον έρωτα. Είναι έτοιμα να δώσουν και δεν φοβούνται, είναι άφοβα. Αυτές είναι τα παλικάρια, όχι τα αγόρια". -"Άφοβες", έτσι είχε πεί, "δεν λογαριάζουν τίποτα, υποκρίνονται, λεν' ψέματα, τις δέρνουνε, τις τιμωρούν μα αυτές εκεί, ατρόμητες είναι ερωτευμένες με τον έρωτα, όλα αυτά τα κοριτσάκια, με τα μουτράκια τους τα δροσερά και λίγο ανόητα, που χαχανίζουν όταν βρίσκονται όλες μαζί και βγάζουνε κραυγές υστερικές όταν βρεθούν μπροστά σε κατσαρίδες ή ζουζούνια, όλες τους, πιο θαρραλές κι από τους γενναιότερους πολέμαρχους, νιώθω'', μου είχε πεί ''δέος μπροστά τους. Αυτές κινούν τον κόσμο ολόκληρο. Έτσι όπως οι σολομοί που ταξιδεύουν διασχίζοντας ωκεανούς και που ανεβαίνουν ποταμούς αντίθετα στο ρεύμα και σκαρφαλώνουν καταρράχτες, έτσι ολόιδια τυφλά και επίμονα ξυπνούν κάθε πρωί και βγαίνουν από τα σπίτια τους και είναι αποφασισμένες να καούν, το επιδιώκουν να καούν...κανένα τίμημα δεν είναι αρκετά ακριβό... υπνωτισμένες βγαίνουν από τα σπίτια τους και ψάχνουνε τον έρωτα και απογοητευμένες επιστρέφουνε τα βράδια και έχουν την αίσθηση πως τις ξεγέλασαν, όταν περάσει ακόμα μια μέρα και δεν ανέβουν στο βωμό...το θέλουν τα κορίτσια να πονέσουν...''
650		4	_aΕλληνική λογοτεχνία _vΜυθιστόρημα _93512
830		0	_917236 _aΣύγχρονη ελληνική πεζογραφία (Εστία)
942			_2ddc _cAF _03
999			_c414 _d414