000			02610nam a22002777a 4500
001			PLP - 4263
003			PLP
005			20240314024259.0
006			a||||er|||| 000 1
007			ta
008			121010t2002 gr ||||e |||| 000 j gre d
020			_a960-221-242-X
040			_aPLP _dPLP _bgre _cPLP _eaacr
041	0		_agre
082	0	4	_a889.3
100	1		_97649 _aΓούτας, Παναγιώτης, _d1962-
245	1	3	_aΤο ίδιο έργο της ζωής μου : _bαφηγήματα / _cΠαναγιώτης Γούτας.
250			_a1η έκδ.
260			_aΑθήνα : _bΑλεξάνδρεια, _c2002.
300			_a166 σ. ; _c21 εκ.
490	1		_aΕλληνική πεζογραφία
520			_aΟδός Αδριανουπόλεως. Οδός Μαρασλή. Οδός Εμμανουήλ Ροΐδη. Σοκάκια αγαπημένα που ξυπνούν μέσα μου τη χαμένη αθωότητα. Όσο κι αν άλλαξαν, όσο και να μεταμορφώθηκαν, ξέρουν καλά να κρύβουν τα παλιά μυστικά τους. Σε γωνιές και πλατειές. Σε χαμηλά σπιτάκια ακατοίκητα. Σε μαγαζιά με αλλαγμένες πινακίδες, σε διασταυρώσεις και αλσύλλια. Σε πρόσωπα που ακόμα θυμούνται. Γόνατα ματωμένα από χώματα, ποδήλατα και ιδρωμένα φανελάκια. Άνθρωποι απλοί, καθημερινοί. Οικογενειάρχες, νοικοκύρηδες αλλά και περιθωριακοί. Ρακοσυλλέκτες και μισότρελοι. Καμιά αντιπαροχή δεν μπόρεσε να αλλοιώσει τις λεπτομέρειες της μνήμης. Καμιά πολεοδομική αναμόρφωση δεν κατάφερε να τους εξορίσει, να τους διαγράψει. Η γειτονιά ψυχορραγεί, μα ζωντανεύει μέσα από τις θύμησες. Απ’ τις παλιές φωτογραφίες. Ξεκίνησα, την άνοιξη του ’96 να συνθέτω κομμάτι κομμάτι αυτό το παζλ του παρελθόντος, με την ίδια συγκίνηση που τακτοποιεί κάποιος παλιά οικογενειακά κειμήλια.
650		4	_912081 _aΕλληνική λογοτεχνία _vΑφήγημα
830		0	_aΕλληνική πεζογραφία (Αλεξάνδρεια) _917624
942			_2ddc _cAF
999			_c4263 _d4263