000			03172nam a22002657a 4500
001			PLP - 5789
003			PLP
005			20230629062838.0
006			a||||er|||| 00| 1
007			ta
008			131113t2010 gr ||||e |||| 00| 1 gre d
020			_a978-960-6863-98-1
040			_aPLP _bgre _cPLP _dPLP _eaacr
041	0		_agre
082	0	4	_a889.3
100	1		_94257 _aΞανθούλης, Γιάννης, _d1947-
245	1	0	_aΔεσποινίς Πελαγία : _bμυθιστόρημα / _cΓιάννης Ξανθούλης.
260			_aΑθήνα : _bΤόπος, _c2010.
300			_a348 σ. ; _c21 εκ.
490	1		_aΣύγχρονη ελληνική πεζογραφία
520			_aΤα παράτησε όλα η Πελαγία από ανάγκη. Μαθηματικά, έρωτες, κοριτσίστικες απλές φαντασιώσεις, την πολυτέλεια να ονειρεύεται... Όλα. Έπρεπε να δουλέψει, για να βοηθήσει την οικογένεια να μεγαλώσει τα δύο αδέρφια της, που ήρθαν με καθυστέρηση δέκα χρόνων. Όμορφα και αρτιμελή. Ακριβώς το αντίθετο από κείνη. Η Πελαγία ξέχασε πως ήταν αδερφή τους κι έπαιξε ρόλο «ετεροθαλούς» μάνας, κι ας είχαν μάνα καθ' όλα άξια. Ο δικός της ρόλος καθορίστηκε από πολύ νωρίς. Δουλειά και μικρές ανάσες. Δουλειά και προσήλωση στην ασήμαντη καθημερινότητα. Και μια φαντασία που σκλήραινε με τον καιρό. Όταν πια η ζωή έδειχνε να 'χει πάρει τον δρόμο της -μια ύποπτη ευθεία που γίνεται καθεστώς μέσ' από την αποδοχή της ήττας και των συμβιβασμών- συνέβη, σαν ακραίο καιρικό φαινόμενο, κάτι τόσο απρόσμενο, που ακύρωσε όλη της την πραγματικότητα. Ωστόσο υπερασπίστηκε με πείσμα τον επίπονα κατακτημένο τίτλο της «Δεσποινίδος Πελαγίας», ως μοναδική της άμυνα. Εκείνο που δεν σκέφτηκε ποτέ ήταν αυτό που οι τζογαδόροι τρελαίνονται να αποκαλούν «συνωμοσία της τύχης». Μια δύσκολη συναστρία ζωδίων, με μαθηματικό οίστρο και μια απέραντη γκάμα δοκιμασιών για κάθε επίλεκτο συνωμότη... Από 'κεί και πέρα, όλα ήταν θέμα αισθηματικής αντοχής και σωστής διαχείρισης του φόβου για το άγνωστο.
650		4	_aΕλληνική λογοτεχνία _vΜυθιστόρημα _93512
830		0	_918750 _aΣύγχρονη ελληνική πεζογραφία (Τόπος)
942			_2ddc _cAF
999			_c5789 _d5789