000 03526nam a22002777a 4500
001 PLP - 651
003 PLP
005 20230629062749.0
006 a||||er|||| 00| 1
007 ta
008 101202t1991 gre||||e|||| 00| 01gre d
020 _a960-05-0305-2
020 _a960-05-0625-6
040 _aPLP
_bgre
_cPLP
_dPLP
_eaacr
041 0 _agre
082 0 4 _a889.3
100 1 _aΤαμβακάκης, Φαίδων,
_d1960-
_9532
245 1 2 _aΗ υστάτη /
_cΦαίδων Ταμβακάκης.
260 _aΑθήνα:
_bΕστία,
_c1991.
300 _a108 σ.;
_c21 εκ.
490 1 _aΣύγχρονη Ελληνική Πεζογραφία ;
_v27
520 _a«Συνήθως ο κόσμος πιστεύει ότι οι μοναχικοί θαλασσοπόροι είναι προβληματικά άτομα, ορκισμένοι μισάνθρωποι. Δεν ήταν μισάνθρωπος. Δεν τον οδήγησε η απέχθεια στο μεγάλο ταξίδι. Θέλησε απλώς να ζήσει για ένα διάστημα με τον εαυτό του ώστε να ανακαλύψει τις πηγαίες ανάγκες του. Τουλάχιστον αυτή την εξήγηση έδωσε τότε και από συνήθεια θα την έδινε και τώρα. Εκείνο που συμβαίνει στις κοινωνίες, ότι δηλαδή εύκολα αντικατοπτρίζεται επάνω μας το περιβάλλον και επικαλύπτει τη φύση, το είχε επισημάνει και ήθελε να επανορθώσει... Από το σχολείο κιόλας, άλλοτε καθρέφτιζε έναν συμμαθητή, άλλοτε έναν παιδικό ήρωα, άλλοτε έναν αξιοθαύμαστο γονιό, άλλοτε πάλι ένα καθεστώς. Ως παιδί, δεν ήταν δυνατόν να το συνειδητοποιήσει, αλλά, μέσα στην κοινωνία, οι χαρές του, οι απογοητεύσεις, οι στόχοι και οι ανάγκες δεν ήταν δικές του. Ήταν μια αντανάκλαση από κάποιον τρίτο, αληθινό ή φανταστικό». Μετά από πολύχρονη περιπλάνηση στις θάλασσες και τους ωκεανούς, ο μοναχικός θαλασσοπόρος σταματά στην άγονη Σαπιέντζα του Αιγαίου για ένα σύντομο σταθμό, καθώς πιστεύει: Να διορθώσει τις αβαρίες του σκάφους και να συνεχίσει το ταξίδι σε ακόμη πιο μακρινούς τόπους. Εκεί, ξένος στην πατρίδα του, ανάμεσα στους απτούς εφιάλτες που τον τυραννούν και τις ελπίδες που προσπαθεί να συντηρήσει, θα βρεθεί αντιμέτωπος με όλα όσα τον είχαν οδηγήσει στο μεγάλο του ταξίδι: Την καταλυτική ισχύ των άλλων, τη βάρβαρη δύναμη του περιβάλλοντος και την απουσία νοήματος στην επικοινωνία.
650 4 _aΕλληνική λογοτεχνία
_vΜυθιστόρημα
_93512
830 0 _917236
_aΣύγχρονη ελληνική πεζογραφία (Εστία)
942 _2ddc
_cAF
_00
999 _c651
_d651