000 | 02545nam a22002657a 4500 | ||
---|---|---|---|
001 | PLP - 7984 | ||
003 | PLP | ||
005 | 20230629062913.0 | ||
006 | a||||er|||| 00| 1 | ||
007 | ta | ||
008 | 160715t2004 gr ||||e |||| 00| 1 gre d | ||
020 | _a960-417-063-5 | ||
040 |
_aPLP _bgre _cPLP _dPLP _eaacr |
||
041 | 0 | _agre | |
082 | 0 | 4 | _a889.3 |
100 | 1 |
_915052 _aΜαργαρίτη, Αργυρώ |
|
245 | 1 | 0 |
_aΜαύρο κανταΐφι : _bενίοτε ξανθό, σπανίως κοκκινότριχο, Βαγγέλη μου.../ _cΑργυρώ Μαργαρίτη. |
260 |
_aΑθήνα : _bΕμπειρία Εκδοτική, _c2004. |
||
300 |
_a208 σ. ; _c21 εκ. |
||
490 | 1 | _aΣταθμός στη σύγχρονη λογοτεχνία | |
520 | _aΑς ξεκινήσουμε λοιπόν από το τέλος. Δύο γυναίκες, η Κατίνα και η Κατερίνα, εμφανίζονται μαζί, για πρώτη φορά, ως τα μοναδικά πρόσωπα μιας ιδιότυπης παράστασης. Μοναδικό σκηνικό ένας καθρέφτης με δύο όψεις. Η μια πλευρά του είναι παραμορφωτική. Μπροστά σ' ένα κοινό επιλεγμένο από τις ίδιες, συγκρούονται, αυτοσαρκάζονται, ξεγυμνώνουν την ύπαρξή τους, χλευάζουν η μία την άλλη, αναζητούν ταυτότητα στη σχέση τους. Δύο ασύνδετες φαινομενικά ιστορίες, γεμάτες πάθη ερωτικά και τραύματα καλά κρυμμένα. Δυο γυναίκες ανόμοιες, με βίους παράλληλους, στον ίδιο δρόμο. Μόνο κοινό τους στοιχείο το οριακό εκείνο σημείο της ηλικίας όπου μια γυναίκα καλείται να αποφασίσει αν θα συμφιλιωθεί με κάθε πτυχή του εαυτού της, είτε αυτό αρέσει στους άλλους είτε όχι. Γι' αυτό και γίνεται ευάλωτη. Ο καθρέφτης δεν παραμορφώνει πια την πραγματικότητα. Απλά την καθρεφτίζει. | ||
650 | 4 |
_aΕλληνική λογοτεχνία _vΜυθιστόρημα _93512 |
|
830 | 0 |
_916256 _aΣταθμός στη σύγχρονη λογοτεχνία (Εμπειρία εκδοτική) |
|
942 |
_2ddc _cAF |
||
999 |
_c7984 _d7984 |