000			03219nam a22002777a 4500
001			PLP - 7988
003			PLP
005			20230629062913.0
006			a|||||r|||| 00| 1
007			ta
008			160718t2008 gr ||||| |||| 00| 1 gre d
020			_a978-960-441-771-1
040			_aPLP _bgre _cPLP _dPLP _eaacr
041	0		_agre
082	0	4	_a889.3
100	1		_94172 _aΤσάτσικας, Γιάννης, _d1933-
245	1	0	_aΕκεί που αφρίζουν τα νερά : _b[ιστορική μαρτυρία] / _cΓιάννης Τσάτσικας.
260			_aΑθήνα : _bΜοντέρνοι Καιροί, _c2008.
300			_a405 σ. : _bφωτ. ; _c23 εκ.
520			_aΉταν ένα καλοκαίρι αλησμόνητο... Από νωρίς τα κυριακάτικα απογεύματα, στην αυλή ενός παλιού αθηναϊκού σπιτιού, γινόταν η σύναξη μιας συντροφιάς και άκουγε τον Βασίλη να διηγείται το οδοιπορικό της ζωής του στα ταραγμένα χρόνια από το 1892 μέχρι το 1926. Γεμάτος όνειρα, ο Βασίλης ξεκίνησε στα δεκαοκτώ του χρόνια από την Κωνσταντινούπολη, έφτασε στο Παρίσι για σπουδές, όπου συμβάντα απρόσμενα σκόρπισαν σε ερείπια όσα είχε ονειρευτεί, για να καταλήξει στην ταραχώδη Αθήνα του 1910. Ύστερα ξεφύτρωσαν οι πόλεμοι... Οι δυο Βαλκανικοί, ο Μεγάλος Ευρωπαϊκός -ο Α΄ Παγκόσμιος-, η Μικρασιατική Εκστρατεία, η αναπόφευκτη Καταστροφή, το μεγάλο δράμα της Προσφυγιάς... Και ο Βασίλης στην πρώτη γραμμή, μπροστά στη φωτιά, στις αντάρες και στις κατάρες των καιρών. Τη δική του Ιθάκη πρόσμενε κι αυτός... Δεν παραπονέθηκε, ούτε μετάνιωσε για τις επιλογές του. Δεν ηττήθηκε κι ας έχασε τα πάντα. Το δρόμο τράβηξε μπροστά, ν' ανταμώσει τα χαμένα όνειρα του. Μύριες φορές λαχτάρησε στην Πόλη να ξαναβρεθεί, να καθίσει στον τόπο τον αγαπημένο σιμά στην ακροθαλασσιά, πλάι στους χαμένους του φίλους, κι εκεί να βλέπει αχόρταγα τα υδάτινα ρεύματα να σμίγουν και τα νερά της θάλασσας αδιάκοπα ν' αφρίζουν. Σαν τα ταραγμένα νερά της δικής του ζωής...
650		4	_aΕλληνική λογοτεχνία _vΜυθιστόρημα _93512
650		4	_9156 _aΠροσωπικές αφηγήσεις _xΜαρτυρίες
650		4	_94173 _aΙστορικό μυθιστόρημα
651		4	_924479 _aΕλλάδα _xΙστορία _y1892-1926
942			_2ddc _cAF
999			_c7988 _d7988