000			03536nam a22002537a 4500
001			PLP - 831
003			PLP
005			20190430105745.0
006			a||||er|||| 00| 1
007			ta
008			101213t1978 gr|||||e|||| 00| 01egre d
040			_aPLP _bgre _cPLP _dPLP _eaacr
041	1		_agre _hrus
082	0	4	_a891.73
100	1		_9644 _aGorky, Maksim, _d1868-1936
245	1	2	_aΟ αναγνώστης / _cΜαξίμ Γκόρκυ ; μετάφραση Γ.Σημηριώτη, Κώστα Μηλτιάδη.
260			_aΑθήνα : _bΚοροντζής, _c1978.
300			_a80 σ. ; _c21 εκ.
520			_aΒλέπω - κοντά στο κρεββάτι μου - ένα βιβλίο, ένα τόμοο ξερό, λεπτό, κουρνιασμένο πάνω σε κάτι μακρυά λεπτούτσικα πόδια, που κουνά το κεφάλι του σα να μου λέει - ναί! Με τις σελίδες του που θρουϊζουν ανάλαφρα, μου λέει: "Σκέψου λιγάκι, σκέψου καλά, γιατί έζησες σαράντα χρόνια; τι έδωσες στη ζωή σ' όλο αυτό το διάστημα; Ούτε μια καινούργια σκέψη δε γεννήθηκε στο μυαλό σου, δεν πρόφερες ούτε μια λέξη πρωτότυπη ολόκληρα σαράντα χρόνια. Ποτέ δεν πετάχτηκε από το στήθος σου μια λέξη καθαρή και δυνατή, κι όταν ακόμα ερωτεύτηκες, συλλογιζόσουν πάντα: "Θα ναι τάχα καμμιά γυναίκα που μου κάνει;" "Τη μισή ζωή σου την έστειλες να πάει να σπουδάσει και κατά το διάστημα της άλλης μισής, ξέχασες εκείνα που είχες μάθει. Και πάντα άλλη σκέψη δεν είχες από την καλοπέραση σου, τα αναπαυτικά σου έπιπλα και το καλό φαγί. "Είσαι μια νούλα, ένας αναίσθητος, ένας περιττός στον κόσμο, και κανείς δεν έχει την ανάγκη σου. Θα πεθάνεις και τι θα μείνει από σένα; Τίποτε! Θασαι σα να μην έζησες ποτέ!" Τότε το καταραμένο βιβλίο περπάτησε πάνω μου, καλοκάθισε πάνω στο στήθος μου και ζουλούσε. Οι σελίδες του έτρεμαν, με σκέπαζαν και μου μουρμούριζαν: "Άνθρωποι σαν και σένα, υπάρχουν χιλιάδες και χιλιάδες στον κόσμο. Όλη σου η ύπαρξη περνά σαν της χελώνας μέσα στο ζεστό καβούκι της και γι'αυτό η ζωή σου φαίνεται τόσο πληχτική τόσο τεφρή!"
650		4	_93940 _aΡωσική λογοτεχνία _vΜυθιστόρημα
700	1		_911138 _aΣημηριώτης, Γιώργης
700	1		_917954 _aΜηλτιάδης, Κώστας
942			_2ddc _cAF _00
999			_c831 _d831