000			03213nam a22002537a 4500
001			PLP - 871
003			PLP
005			20190409142824.0
006			a||||er|||| 00| 1
007			ta
008			101214t1991 Fr|||||e|||| 00| 01ggre d
020			_a960-7058-09-7
040			_aPLP _bgre _cPLP _dPLP _eaacr
041	1		_agre _hfre
082	0	4	_a891.991
100	1		_9668 _aKadare, Ismail
245	1	3	_aΤο χρονικό της πέτρινης πόλης / _cΙσμαήλ Κανταρέ ; μετάφραση Μαρίχεν Τσαλίκη.
260			_a[Αθήνα] : _bΕικοστός Πρώτος, _c1991.
300			_a255 σ. ; _c21 εκ.
520			_aΉταν μια παράξενη πόλη, σαν προϊστορικό θηρίο, που εμφανίστηκε ξαφνικά στην κοιλάδα μια χειμωνιάτικη νύχτα και σκαρφάλωνε με κόπο στην πλαγιά του βουνού. Όλα ήταν παλιά σ' αυτή την πόλη, όλα φτιαγμένα από πέτρα, από τους δρόμους και τις βρύσες ως τις στέγες των μεγάλων παλαιικών σπιτιών, που ήταν σκεπασμένα με γκρίζες πλάκες σαν τεράστια λέπια. Δύσκολα θα το πίστευες πως κάτω από αυτό το σκληρό καβούκι σάλευε κι αναπαραγόταν η τρυφερή σάρκα της ζωής. Στον επισκέπτη, που την αντίκριζε για πρώτη φορά, ξυπνούσε την επιθυμία μιας σύγκρισης, όμως αμέσως καταλάβαινες πως ήταν παγίδα γιατί η πόλη απέρριπτε κάθε σύγκριση· στ' αλήθεια, δεν έμοιαζε με τίποτα. Δεν ανεχόταν περισσότερο τις συγκρίσεις απ' όσο τις βροχές, τα χαλάζια, τα ουράνια τόξα και τις ξένες πολύχρωμες σημαίες που εγκατέλειπαν τις στέγες της όπως είχαν έρθει, εφήμερα κι εξωπραγματικά όσο εκείνη ήταν συγκεκριμένη κι αιώνια. . Ήταν μια πόλη κατηφορική, ίσως η πιο κατηφορική πόλη στον κόσμο που είχε αψηφήσει όλους τους νόμους της αρχιτεκτονικής και της πολεοδομίας. Η κορυφή ενός σπιτιού άγγιζε καμιά φορά τα θεμέλια ενός άλλου και ήταν σίγουρα το μοναδικό μέρος στον κόσμο που, αν γλιστρούσες στην άκρη ενός δρόμου, κινδύνευες να βρεθείς πάνω σε μια σκεπή. Κι αυτό, ιδίως οι μεθυσμένοι το γεύονταν πότε - πότε. Ναι, ήταν μια πολύ παράξενη πόλη.....
650		4	_915349 _aΑλβανική λογοτεχνία _vΜυθιστόρημα
700	1		_917773 _aΤσαλίκη, Μαρίχεν
942			_2ddc _cAF _00
999			_c871 _d871