000			03438nam a22002537a 4500
001			PLP - 8743
003			PLP
005			20230629062924.0
006			a||||er|||| 00| 1
007			ta
008			171031t2017 gr ||||e |||| 00| 1 gre d
020			_a978-960-417-521-5
040			_aPLP _bgre _cPLP _dPLP _eaacr
041	0		_agre
082	0	4	_a889.3
100	1		_916554 _aΤούσσας, Γιάννης
245	1	0	_aΚροκοντίλ : _bπνευματική οξείδωση / _cΓιάννης Τούσσας.
250			_a1η έκδ.
260			_aΑθήνα, _bΕμπειρία Εκδοτική, _c2017.
300			_a157 σ. ; _c20 εκ.
520			_aΗ Στεφανία ένιωθε εντελώς ένοχη κι αυτή της η ενοχή τη φόρτωνε με μια μοναδική γοητεία προφανώς αναγνωρίσιμη. Ήταν η σκιά που πότε πότε περνούσε και σκέπαζε την αναστατωμένη ψυχή του Λευτέρη. Ο Λευτέρης νοσταλγούσε τα πνευματικά καρυκεύματα της Στεφανίας που κατακρημνίζονταν σε υγρές, φθισικές, αλλοτινές, πνιγηρές ψυχώσεις. Ο Κωστής όχι μόνο δεν φάσκιωνε τις επιθυμίες του αλλά σε δεδομένο πόνο τις απάλλασσε γοργά από τη φορεσιά τους, με λάθος όμως τρόπο και για λάθος σκοπό. Ο Στέλιος, ερωτικά ωριμότερός του, τον απογύμνωνε με κάθε ευκαιρία από την πανοπλία της λογικής, αφήνοντάς τον εκτεθειμένο στη λαγνεία του πόνου. Ο Κωστής τον αγαπούσε τον Λευτέρη ακόμη κι αν δεν είχαν έρθει πολύ κοντά, αλλά υπήρχαν στιγμές που ευχόταν, το παραδεχόταν, να μην υπήρχε. Σαν να έκλεβε τη στοργή και το πνεύμα του Στέλιου σταλιά σταλιά με τη συναίνεσή του. Αυτή είναι μια ιστορία για την πνευματική οξείδωση. Είναι μια ιστορία για την κατάργηση του αέναου «πάντα» και την επιβολή του ανήλικου, καλειδοσκοπικού «τώρα». Είναι μια ιστορία για τις μεγάλες σιωπές και τον αξιωματικό ρατσισμό. Είναι μια ιστορία για την Κροκοντίλ και τις φολιδωτές της εξαρτήσεις, Είναι μια ιστορία για τις νεότοκες, αστικές παρορμήσεις. Είναι μια ιστορία για την ανθρώπινη αναπνοή και την ηδονή της μονογαμίας. Είναι μια ανθρώπινη, ερωτική ιστορία χωρίς τη σαρκική σκουριά. Μια ασπρόμαυρη ταινία που η μουσική της ξεθυμαίνει προτού προλάβει το τελευταίο αντίο να μετατραπεί σε σκληρή ανάμνηση.
650		4	_aΕλληνική λογοτεχνία _vΜυθιστόρημα _93512
942			_2ddc _cAF
999			_c8743 _d8743