000			02291nam a22002657a 4500
001			PLP - 9118
003			PLP
005			20230629062928.0
006			a||||er|||| 00| 1
007			ta
008			180723t2003 gr ||||| |||| 00| 1 gre d
020			_a960-219-129-5
040			_aPLP _bgre _cPLP _dPLP _eaacr
041	0		_agre
082	0	4	_a889.3
100	1		_97888 _aΠαπαδάκη, Αλκυόνη
245	1	0	_aΣτον ίσκιο των πουλιών / _cΑλκυόνη Παπαδάκη.
260			_aΑθήνα : _bΚαλέντης, _c2003.
300			_a381 σ. ; _c21 εκ.
490	1		_aΝεοελληνική λογοτεχνία
520			_aΕίναι κάτι νύχτες, που τ' αστέρια κατεβαίνουνε χαμηλά. Που λιώνει το φεγγάρι και νοτίζει την ψυχή σου. Είναι κάτι νύχτες, που όλα σιγοτραγουδούν. Ακόμα κι οι πέτρες. Και τα ξερά κλαδιά. Αυτές τις νύχτες προτιμά να σε θυμάται η μοναξιά σου. Κι έρχεται ακάλεστη. Χωρίς να χτυπήσει ούτε καν την πόρτα, να ρωτήσει αν δέχεσαι επισκέψεις. Χωρίς να κρατά η αφιλότιμη, ούτ' ένα λουλουδάκι. Ούτ' ένα γλυκό, μπας και σε ξεγελάσει. Θρονιάζεται στην ψυχή σου κι ανάβει προκλητικά το τσιγαράκι της. «Αυτάααα! Πού είχαμε μείνει;» Σου λέει μ' όλο το θράσος της και σε κοιτά κατάματα. Είν' αυτές οι νύχτες, που τ' άστρα κατεβαίνουν χαμηλά. Που λιώνει το φεγγάρι. Που όλα σιγοτραγουδούν. Είν' αυτές οι νύχτες τελικά, που βλέπεις καθαρά, το χρώμα που έχουν τα μάτια της μοναξιάς. Ίδιο ακριβώς, όπως οι στάχτες από τα όνειρα.
650		4	_aΕλληνική λογοτεχνία _vΜυθιστόρημα _93512
830		0	_917263 _aΝεοελληνική λογοτεχνία (Καλέντης)
942			_2ddc _cAF
999			_c9118 _d9118