000			02923nam a22002657a 4500
001			PLP - 9595
003			PLP
005			20230629062937.0
006			a||||er|||| 00| 1
007			ta
008			190206t2017 gr ||||e |||| 00| 1 gre d
020			_a978-960-14-3183-3
040			_aPLP _bgre _cPLP _dPLP _eaacr
041	0		_agre
082	0	4	_a889.3
100	1		_918144 _aΚουτουκάκη, Κατερίνα
245	1	0	_aΜοίρνα : _bτο κόκκινο γλυκό κρασί της μοίρας / _cΚατερίνα Κουτουκάκη.
260			_aΑθήνα : _bΛιβάνης, _c2017.
300			_a319 σ. ; _c21 εκ.
490	1		_aΕλληνική λογοτεχνία
520			_a"Τι όνομα να σου δώσω; Να σε θυμούνται, παιδί μου, να σε ρωτάνε και κάτι να σημαίνει! Να είσαι πεπρωμένο, αξέχαστη. Σημάδι να αφήνεις όπου ακουμπήσεις. Σαν το κόκκινο κρασί, που βάφει το λευκό τραπεζομάντιλο τις Κυριακές που τρώμε όλοι μαζί. Να είσαι μία και μοναδική. Μοίρνα θα σε πω! Μοίρα και Νάμα. Το κόκκινο γλυκό κρασί της Μοίρας. Να σε χαίρομαι, μικρή μου κόρη!" Όμως ο αέρας και η βροχή μπήκαν ορμητικά στο καθιστικό, έσβησαν τα κεριά κι έριξαν το ποτήρι. Το κόκκινο κρασί χύθηκε πάνω στο τραπέζι. Πόλη, Ρώμη, Πειραιάς, Σύρος, Θησείο, Πήλιο... Πενήντα χρόνια ζωής, τρεις γενιές ανθρώπων. Ζωή, θάνατος, όνειρα, εφιάλτες, έρωτες, χωρισμοί, επαναστάσεις και συμβιβασμοί! Όλα ένα ταξίδι. Και έγιναν τα τραγούδια δρόμος!... "Φεύγω", ξαναείπε. Αυτή τη φορά το είπε δυνατά, να ακουστεί μέσα στο σπίτι, να το ακούσει και η ίδια. Άνοιξε την πόρτα και κατέβηκε μαλακά τις σκάλες. Γελώντας, έφτασε στο αυτοκίνητό της και μπήκε μέσα με ανακούφιση. "Μουσική", είπε κι άνοιξε το ραδιόφωνο. Έτσι ζούσε τη ζωή της η Μοίρνα, με τραγούδια, με μουσικές, στίχους και εικόνες. Στις εικόνες της ζωής της έβαζε τραγούδια και στα τραγούδια τη ζωή της.
650		4	_aΕλληνική λογοτεχνία _vΜυθιστόρημα _93512
830		0	_916164 _aΕλληνική λογοτεχνία (Λιβάνης)
942			_2ddc _cAF
999			_c9595 _d9595