000			02439nam a22002657a 4500
001			PLP - 9740
003			PLP
005			20230629062939.0
006			a||||er|||| 00| 1
007			ta
008			190328t2016 gr ||||e |||| 00| 1 gre d
020			_a978-960-14-3093-5
040			_aPLP _bgre _cPLP _dPLP _eaacr
041	0		_agre
082	0	4	_a889.3
100	1		_918553 _aΚαζάκη, Νεφέλη
245	1	2	_aΟ χρόνος μετρά ανάποδα / _cΝεφέλη Καζάκη.
260			_aΑθήνα : _bΛιβάνης, _c2016.
300			_a319 σ. ; _c21 εκ.
490	1		_aΕλληνική λογοτεχνία
520			_a... Όχι, δε λέω πως υπάρχουν πνεύματα. Δεν υπάρχουν φαντάσματα, δεν υπάρχει κόλαση ούτε και παράδεισος. Όταν πεθαίνουμε γινόμαστε χώμα και λίπασμα γι’ αυτούς που είναι να ’ρθουν. Και η ζωή μας... η ζωή μας γίνεται παρακαταθήκη και, αν το κληροδότημά μας ήταν καλό, κρίνεται από τα δικαιώματα που έχουν τα παιδιά μας... Μια ιστορία που εκτυλίσσεται εκεί όπου μπερδεύονται πραγματικότητα και ψευδαισθήσεις, λογική και παράλογο, δίκαιο και άδικο, ηθικό και ανήθικο, ελπίδα και αυταπάτες. Μια ιστορία που δε θα μπορούσε να έχει παρά μόνο ένα τέλος. Και ποια είμαι εγώ που σας μιλάω; Μια από εσάς. Κι αν ξέρω κάτι παραπάνω, αυτό είναι η ζωή που έζησα. Τους αγάπησα τους ανθρώπους με όλη μου την καρδιά, όμως δεν ήξερα τι έπρεπε να κάνω για το καλό τους. Δεν ήξερα και έκανα λάθη, μεγάλα λάθη και σοβαρά. Το σοβαρότερο απ’ όλα είναι που άργησα. Άργησα και να αγαπήσω και να μιλήσω και να πω και να κάνω.
650		4	_aΕλληνική λογοτεχνία _vΜυθιστόρημα _93512
830		0	_916164 _aΕλληνική λογοτεχνία (Λιβάνης)
942			_2ddc _cAF
999			_c9740 _d9740