Κρυφά γράμματα /
Mertens, Pierre, 1939-
Κρυφά γράμματα / Πιέρ Μερτένς ; μετάφραση Αλέξανδρος Πανούσης. - Αθήνα : Εξάντας, c1996. - 91 σ. ; 19 εκ. - 21ος αιώνας ; 37 . - 21ος αιώνας (Εξάντας) .
Τίτλος πρωτοτύπου: Letters clandestines.
Στα τέλη του 1935 στη Βιέννη, λίγες μέρες πριν τα Χριστούγεννα, ο ο Άλμπαν Μπέργκ μπαίνει στο νοσοκομείο Ρούντολφ, στη μέση της διαδρομής από το σπίτι του στο Σένμπρουν μέχρι το δημοτικό νεκροταφείο. Θα πεθάνει στα πενήντα του χρόνια από ένα θάνατο σχεδόν "φυσικό". Συλλογίζεται τα πλάσματα που αγάπησε, αυτά που μέτρησαν γι΄αυτόν. Η σκέψη του πηγαίνει από τον έναν στον άλλον: βαθιά στη συνείδηση του, απεύθυνεται σ΄αυτούς. Στην αδελφή του που έγινε λεσβία, στη γυναίκα του, που χρειάστηκε να την κατακτήσει με σκληρούς αγώνες, στον Σαίνμπεργκ, στον οποίο χρωστούσε τα πάντα, ακόμη και ένα είδος υποταγής, επίσης σε μια άλλη γυναίκα, που την συνάντησε το 1925 - και το πάθος που αυτή θα του ενέπνεε θα το κρατούσε τόσο κρυφό που δε θα το φανέρωνε παρά μόνο παραχωμένο στην παρτιτούρα της Λυρικής σουίτας του. Θυμάται ότι ταπεινώθηκε σχεδόν από όλους αυτούς, και ό,τι συνέθεσε αποτελεί αναμφίβολα την παγκόσμια ιστορία της ταπείνωσης: ανέβασε πάνω στη σκηνή της όπερας όχι βασανισμένους βασιλιάδες και ερωτικά απογοητευμένες μαρκησίες, αλλά τους παρακατιανούς και τους απόκληρους της Ιστορίας. Ονειρεύται γι΄άλλη μια φορά αυτόν το μεγάλο έρωτα που δεν του επιτράπηκε να ζήσει στ΄αλήθεια. Επί δέκα χρόνια πίστευε πως θα τον ξεπερνούσε. Όμως όχι. Αυλαία.
960-256-286-2
Γαλλική λογοτεχνία--Μυθιστόρημα
843
Κρυφά γράμματα / Πιέρ Μερτένς ; μετάφραση Αλέξανδρος Πανούσης. - Αθήνα : Εξάντας, c1996. - 91 σ. ; 19 εκ. - 21ος αιώνας ; 37 . - 21ος αιώνας (Εξάντας) .
Τίτλος πρωτοτύπου: Letters clandestines.
Στα τέλη του 1935 στη Βιέννη, λίγες μέρες πριν τα Χριστούγεννα, ο ο Άλμπαν Μπέργκ μπαίνει στο νοσοκομείο Ρούντολφ, στη μέση της διαδρομής από το σπίτι του στο Σένμπρουν μέχρι το δημοτικό νεκροταφείο. Θα πεθάνει στα πενήντα του χρόνια από ένα θάνατο σχεδόν "φυσικό". Συλλογίζεται τα πλάσματα που αγάπησε, αυτά που μέτρησαν γι΄αυτόν. Η σκέψη του πηγαίνει από τον έναν στον άλλον: βαθιά στη συνείδηση του, απεύθυνεται σ΄αυτούς. Στην αδελφή του που έγινε λεσβία, στη γυναίκα του, που χρειάστηκε να την κατακτήσει με σκληρούς αγώνες, στον Σαίνμπεργκ, στον οποίο χρωστούσε τα πάντα, ακόμη και ένα είδος υποταγής, επίσης σε μια άλλη γυναίκα, που την συνάντησε το 1925 - και το πάθος που αυτή θα του ενέπνεε θα το κρατούσε τόσο κρυφό που δε θα το φανέρωνε παρά μόνο παραχωμένο στην παρτιτούρα της Λυρικής σουίτας του. Θυμάται ότι ταπεινώθηκε σχεδόν από όλους αυτούς, και ό,τι συνέθεσε αποτελεί αναμφίβολα την παγκόσμια ιστορία της ταπείνωσης: ανέβασε πάνω στη σκηνή της όπερας όχι βασανισμένους βασιλιάδες και ερωτικά απογοητευμένες μαρκησίες, αλλά τους παρακατιανούς και τους απόκληρους της Ιστορίας. Ονειρεύται γι΄άλλη μια φορά αυτόν το μεγάλο έρωτα που δεν του επιτράπηκε να ζήσει στ΄αλήθεια. Επί δέκα χρόνια πίστευε πως θα τον ξεπερνούσε. Όμως όχι. Αυλαία.
960-256-286-2
Γαλλική λογοτεχνία--Μυθιστόρημα
843