Local cover image
Local cover image

Κρυφά γράμματα / Πιέρ Μερτένς ; μετάφραση Αλέξανδρος Πανούσης.

By: Mertens, Pierre, 1939-Contributor(s): Πανούσης, ΑλέξανδροςMaterial type: TextTextLanguage: Greek, Modern (1453- ) Original language: French Series: 21ος αιώνας (Εξάντας)Publication details: Αθήνα : Εξάντας, c1996. Description: 91 σ. ; 19 εκISBN: 960-256-286-2Subject(s): Γαλλική λογοτεχνία -- ΜυθιστόρημαDDC classification: 843 Summary: Στα τέλη του 1935 στη Βιέννη, λίγες μέρες πριν τα Χριστούγεννα, ο ο Άλμπαν Μπέργκ μπαίνει στο νοσοκομείο Ρούντολφ, στη μέση της διαδρομής από το σπίτι του στο Σένμπρουν μέχρι το δημοτικό νεκροταφείο. Θα πεθάνει στα πενήντα του χρόνια από ένα θάνατο σχεδόν "φυσικό". Συλλογίζεται τα πλάσματα που αγάπησε, αυτά που μέτρησαν γι΄αυτόν. Η σκέψη του πηγαίνει από τον έναν στον άλλον: βαθιά στη συνείδηση του, απεύθυνεται σ΄αυτούς. Στην αδελφή του που έγινε λεσβία, στη γυναίκα του, που χρειάστηκε να την κατακτήσει με σκληρούς αγώνες, στον Σαίνμπεργκ, στον οποίο χρωστούσε τα πάντα, ακόμη και ένα είδος υποταγής, επίσης σε μια άλλη γυναίκα, που την συνάντησε το 1925 - και το πάθος που αυτή θα του ενέπνεε θα το κρατούσε τόσο κρυφό που δε θα το φανέρωνε παρά μόνο παραχωμένο στην παρτιτούρα της Λυρικής σουίτας του. Θυμάται ότι ταπεινώθηκε σχεδόν από όλους αυτούς, και ό,τι συνέθεσε αποτελεί αναμφίβολα την παγκόσμια ιστορία της ταπείνωσης: ανέβασε πάνω στη σκηνή της όπερας όχι βασανισμένους βασιλιάδες και ερωτικά απογοητευμένες μαρκησίες, αλλά τους παρακατιανούς και τους απόκληρους της Ιστορίας. Ονειρεύται γι΄άλλη μια φορά αυτόν το μεγάλο έρωτα που δεν του επιτράπηκε να ζήσει στ΄αλήθεια. Επί δέκα χρόνια πίστευε πως θα τον ξεπερνούσε. Όμως όχι. Αυλαία.
Item type: Λογοτεχνία
Tags from this library: No tags from this library for this title.
Holdings
Current library Call number Copy number Status Date due Barcode
Δημοτική Βιβλιοθήκη Περιστερίου
843 MER 1 Available 6460

Τίτλος πρωτοτύπου: Letters clandestines.

Στα τέλη του 1935 στη Βιέννη, λίγες μέρες πριν τα Χριστούγεννα, ο ο Άλμπαν Μπέργκ μπαίνει στο νοσοκομείο Ρούντολφ, στη μέση της διαδρομής από το σπίτι του στο Σένμπρουν μέχρι το δημοτικό νεκροταφείο. Θα πεθάνει στα πενήντα του χρόνια από ένα θάνατο σχεδόν "φυσικό". Συλλογίζεται τα πλάσματα που αγάπησε, αυτά που μέτρησαν γι΄αυτόν. Η σκέψη του πηγαίνει από τον έναν στον άλλον: βαθιά στη συνείδηση του, απεύθυνεται σ΄αυτούς. Στην αδελφή του που έγινε λεσβία, στη γυναίκα του, που χρειάστηκε να την κατακτήσει με σκληρούς αγώνες, στον Σαίνμπεργκ, στον οποίο χρωστούσε τα πάντα, ακόμη και ένα είδος υποταγής, επίσης σε μια άλλη γυναίκα, που την συνάντησε το 1925 - και το πάθος που αυτή θα του ενέπνεε θα το κρατούσε τόσο κρυφό που δε θα το φανέρωνε παρά μόνο παραχωμένο στην παρτιτούρα της Λυρικής σουίτας του. Θυμάται ότι ταπεινώθηκε σχεδόν από όλους αυτούς, και ό,τι συνέθεσε αποτελεί αναμφίβολα την παγκόσμια ιστορία της ταπείνωσης: ανέβασε πάνω στη σκηνή της όπερας όχι βασανισμένους βασιλιάδες και ερωτικά απογοητευμένες μαρκησίες, αλλά τους παρακατιανούς και τους απόκληρους της Ιστορίας. Ονειρεύται γι΄άλλη μια φορά αυτόν το μεγάλο έρωτα που δεν του επιτράπηκε να ζήσει στ΄αλήθεια. Επί δέκα χρόνια πίστευε πως θα τον ξεπερνούσε. Όμως όχι. Αυλαία.

Click on an image to view it in the image viewer

Local cover image